Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

nex, nĕcis, f. [neco], death (syn.: mors, letum).

  1. I. Lit.
    1. A. A violent death, murder, slaughter (cf.: caedes, occisio): mater terribilem minatur vitae cruciatum et necem, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 58, 218 (Trag. v. 44 Vahl.): insidiatori et latroni, quae potest esse injusta nex, Cic. Mil. 4, 10: necem sibi consciscere, id. N. D. 2, 3, 7: vitae necisque potestatem habere in aliquem, Caes. B. G. 1, 10: necem comminari alicui, Suet. Caes. 14: neci dedere, Verg. G. 4, 90: neci demittere, id. A. 2, 85: neci mittere, id. ib. 12, 513: neci dare, id. ib. 12, 341: necem alicui parare, Ov. A. A. 1, 73: neci occumbere, id. M. 15, 499; id. H. 14, 12: eripere necem alicui, Stat. Th. 3, 69: miscere neces, to murder, Val. Fl. 3, 381: gravi nece urgere aliquem, Sen. Herc. Oet. 1833: devotus neci, doomed to death, id. Thyest. 693: vitae necisque potestas, Mos. et Rom. Leg. Coll. 4, 8, 1.
          1. (β) With gen. obj.: multorum civium neces, Cic. Cat. 1, 7, 18.
          2. (γ) With gen. subj.: venatorum, Phaedr. 2, 8, 2.
    2. B. In gen., death, a natural death (rare and post-Aug.): post necem Mithridatis, Just. 42, 1, 1: post necem consulis, Suet. Caes. 5: fata nobis sensum nostrae necis auferunt, Sen. Cons. ad Marc. 21, 7.
  2. II. Transf., the blood of the slain: (manūs) imbutae Phrygia nece, Ov. A. A. 2, 714.
    1. B. In gen., destruction, ruin, = pernicies, exitium (jurid. Lat.): in necem alicujus, Dig. 38, 5, 1; 36, 4, 5; 15, 1, 21.

* nexābundē, adv. [nexo], in a straitened or scanty manner; comp.: victitare nexabundius, Jul. Val. Res Gest. Alex. M. 1, 2 Mai.

nexĭbĭlis, e, adj. [necto], tied or bound together (post-class.).

  1. I. Lit.: membra, Lact. 7, 5, 10 (dub.; al. vexabilia).
  2. II. Trop.: adversatio, Amm. 29, 2, 11.

nexĭlis, e, adj. [necto], tied or bound together (poet.): vestis, Lucr. 5, 1350: plagae, Ov. M. 2, 499: hederae, id. ib. 6, 128.

nexĭlĭtas, ātis, f. [nexilis], a connection, Fulg. Myth. 3, 10.

nexĭo, ōnis, f. [necto], a tying or binding together, a fastening (post-class.): vinculorum nexiones, Arn. 5, 156; Mart. Cap. 1, § 31; 3, § 226.

nexo, xŭi and xi, 3 (also of the first conj., acc. to Prisc. 9, 6, 33, p. 860 sq.; 10, 8, 48, p. 904; Diom. 1, p. 366; and in the reading: nexantem nodis seque in sua membra plicantem, Verg. A. 5, 279 Conington; but here the better reading is nixantem, Rib. and Forbig. ad loc.; cf. also Neue, Formenl. 2, p. 421 sq.), v. freq. a. [necto], to tie or bind together, to interlace, entwine (ante-class.): nexebant multa inter se, Liv. Andr. ap. Diom. p. 366 P., and ap. Prisc. p. 861 P.: omnibus manicas neximus, Att. ib. (Trag. Rel. v. 130 Rib.).

nexum, i, v. 2. nexus, II.

nexuōsus, a, um [nexus], full of windings, much interlaced, Cassiod. Var. 11, 40 Fig.
Sup.: nexuosissimae quaestionem minutiae, excessively involved or complicated, Claud. Mam. Stat. Anim. 2, 6.

1. nexus, a, um, Part. and P. a., from necto.

2. nexus, ūs, m. [necto], a tying or binding together, a fastening, joining, an interlacing, entwining, clasping.

  1. I. Lit. (only poet. and in post-Aug. prose): et jam contulerant arto luctantia nexu Pectora pectoribus, Ov. M. 6, 242; cf.: bracchiorum nexibus elidere aliquem (of a wrestler), Suet. Ner. 53: serpens, baculum qui nexibus ambit, coils, folds, Ov. M. 15, 659; cf. Plin. 8, 11, 11, § 32; Tac. A. 4, 62: salix solido ligat nexu, Plin. 16, 37, 69, § 177.
  2. II. Transf. (with the collat. form nexum, i; v. in the foll.), the state or condition of a nexus (v. necto, I. B.), a personal obligation, an addiction or voluntary assignment of the person for debt, slavery for debt: nexum Manilius scribit, omne, quod per libram et aes geritur, in quo sint mancipia. Mutius, quae per aes et libram fiant, ut obligentur, praeter quae mancipio dentur. Hoc verius esse, ipsum verbum ostendit, de quo quaeritur; nam idem quod obligatur per libram neque suum fit, inde nexum dictum. Liber qui suas operas in servitutem pro pecuniā quādam debebat, dum solveret, nexus vocatur, ut ab aere obaeratus, Varr. L. L. 7, § 105 Müll.: abalienatio est ejus rei, quae mancipi est, aut traditio alteri nexu, aut in jure cessio, Cic. Top. 5, 28: QVOM NEXVM FACIET, etc., Lex XII. Tab.: qui se nexu obligavit, Cic. Mur. 2, 3: nexum inire, Liv. 7, 19: nec civili nexu sed communi lege naturae, Cic. Rep. 1, 17, 26 Mos. (B. and K., nexo): Attici proprium te esse scribis mancipio et nexo, id. Fam. 7, 30, 2: cum sunt propter unius libidinem omnia nexa civium liberata nectierque postea desitum, id. Rep. 2, 34, 59: ut non sustulerit horum nexa atque hereditates, id. Caecin. 35, 102.
    1. B. In gen., a legal obligation of any kind: acceptilatio est liberatio per mutuam interrogationem, quā utriusque contigit ab eodem nexu absolutio, Dig. 46, 4, 1: partem hereditatis a nexu pignoris liberam consequi, ib. 10, 2, 33.
      1. * 2. Trop.: legis (= vincula, nodi), obligations, restraints, Tac. A. 3, 28 fin.; v. Orell. ad h. l.: nexus naturalium causarum, id. ib. 6, 22: causarum latentium, Curt. 5, 11, 10.